نوبت دهی

در رفتگی مفصل انگشت دست و جااندازی آن

اکثر دررفتگی های انگشتان دست به علت برگشتن انگشتان به پشت ایجاد میشود. در این دررفتگی ها معمولا استخوان دیستال ( آنکه به نوک انگشت نزدیکتر است) به پشت استخوان پرگزیمال ( آنکه به مچ دست نزدیکتر است) جابجا میشود پس این در رفتگی ها را در رفتگی خلفی یا پشتی انگشت مینامند.

 در رفتگی پشتی در بند میانی انگشت دست
در رفتگی پشتی در بند میانی انگشت دست
در رفتگی در بند میانی انگشت کوچک دست
در رفتگی در بند میانی انگشت کوچک دست

هر انگشت سه مفصل دارد و این دررفتگی ها میتواند در هر کدام از این سه بند ایجاد شود.

 

تشخیص در رفتگی انگشت دست

بدنبال در رفتگی انگشت متورم و دردناک میشود. حرکت مفصل بشدت محدود شده و هر گونه اقدام در جهت حرکت دادن انگشت شدت درد را بیشتر میکند.
 
گاهی ممکن است دررفتگی بصورت باز باشد یعنی پوست پاره شده و استخوان از پوست بیرون بزند. در بیمارانی که دچار دررفتگی انگشت شده اند حتما باید رادیوگرافی انجام شود. رادیوگرافی میتواند آسیب های دیگر انگشت مانند شکستگی های همراه را نشان بدهد.
 
 

درمان در رفتگی انگشتان دست

درمان این دررفتگی ها در غالب موارد جااندازی بسته است. پزشک معالج با کشش انگشت و فشار موضعی بر روی بند دررفته آنرا جااندازی میکند.

اگر کشش بدون فشار موضعی باشد ممکن است نه تنها جااندازی انجام نشود بلکه موجب شود کپسول مفصلی بین استخوان ها برود که در این حال ممکن است راهی بجز جراحی برای جااندازی باقی نماند.

 جااندازی بسته با کشش و فشار
جااندازی بسته با کشش و فشار 
 دررفتگی بند میانی انگشت انگشتری
دررفتگی بند میانی انگشت انگشتری

گاهی اوقات به علت گیر کردن سر بند انگشت در درون کپسول مفصلی جااندازی بسته امکانپذیر نیست. در این موارد جااندازی نیازمند عمل جراحی است. بعد از جراحی معمولا نیازی به بیحرکتی نیست و باید حرکات انگشت برای جلوگیری از خشک شدن آن شروع شود.